Όταν η παγκόσμια οικονομική κρίση επεκτάθηκε στην Ευρώπη και στην αδύναμη περιφέρειά της μέσω του τραπεζικού τομέα, ελάχιστοι σκέφτηκαν ότι οι πραγματικές αιτίες της κρίσης δεν βρίσκονται μόνο στην ελαττωματική αρχιτεκτονική της παγκοσμιοποίησης και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αλλά και σε μια έκδηλη μετατόπιση της οικονομικής ισχύος στην "παγκόσμια Ανατολή". Οι συγγραφείς συνδέουν το "παγκόσμιο" και το "τοπικό" με το "ευρωπαϊκό". Σε αυτό το πλαίσιο, οι Φούσκας και Δημουλάς εξετάζουν τα οικονομικά, γεωπολιτικά και ιστορικά θεμέλια της τρέχουσας ελληνικής κρίσης χρέους που απειλεί όχι μόνο τη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και ολόκληρη την αρχιτεκτονική ασφάλειας του Ευρωατλαντικού κόσμου. Αναγνωρίζοντας το "πρόβλημα χρέους" ως ένα από τα "εκ γενετής σημάδια" της Ελλάδας καθώς περνάει διαχρονικά από το ένα αφεντικό στο άλλο, αμφισβητούν τις μισές αλήθειες σχετικά με την τρέχουσα κρίση χρέους στην Ελλάδα και στην Ευρωζώνη.