Το 1933 κυκλοφόρησε στο Παρίσι, από τον εκδοτικό οίκο Α. Colin, ένα φωτογραφικό λεύκωμα για την Ελλάδα, με τον άκρως εύγλωττο τίτλο "Dans le sillage d Ulysse". Οι φωτογραφίες ήταν του γνωστού Ελβετού φωτογράφου Frederic Boissonnas του οποίου η σχέση με την Ελλάδα ήταν κάτι παραπάνω από "δοκιμασμένη". Ο Boissonnas (1858-1944), γόνος μιας από τις μεγαλύτερες φωτογραφικές δυναστείες της Γενεύης, δεν ήταν μόνο ο καλλιτέχνης της σκηνοθετημένης λήψης του ατελιέ, αλλά και ο ταξιδευτής που "καίει τις πλάκες του" -όπως γράφει χαρακτηριστικά ο σύντροφος των ταξιδιών στην Ελλάδα και φίλος του D. Baud - Bovy, για να απαθανατίσει την ομορφιά του τοπίου και όλων όσων το τελευταίο κλείνει στην εντυπωσιακά απρόσμενη προοπτική του και στις έντονες "περί το λυκαυγές" φωτοσκιάσεις του: αισθήσεις, αποχρώσεις, κινήσεις, πνοή, περιηγητική βουλιμία και όνειρο. Όλα τα στοιχεία που συνθέτουν και επανασυνθέτουν τους ατέρμονες ορίζοντες της ιστορίας και τις απειράριθμες λεπτομέρειες ενός κόσμου ιδιαίτερου ο οποίος συνεχίζει να δηλώνεται, όχι μόνον μέσα από μια "μοιραία" και τετριμμένη καθημερινότητα, αλλά και εντός μιας, "ηθικού" χαρακτήρας, εμμονής την οποία μοιάζει να συντηρεί η ανάμνηση -και όχι μόνον- ενός οράματος χιλιετιών, διαγράφονται, με περισσή ενάργεια στις αποτυπώσεις του φιλέλληνα Fred Boissonnas. Η αναφορά μου στον όρο του ταλαιπωρημένου -ας είμαστε ειλικρινείς- Φιλελληνισμού δεν είναι τυχαία· στις αρχές του 20ού αιώνα το πρόσωπο της Νεοτέρας Ελλάδος, ο χαρακτήρας και τα βήματά της, εντός πολιτικού και πολιτιστικού πεδίου, μοιάζουν με παλινδρομική κίνηση εκκρεμούς σε ένα περιβάλλον ελπίδας αλλά και αβεβαιότητας. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)