Η ενδυμασία, εκτός από την πρωταρχική της σημασία, της περιένδυσης δηλαδή του σώματος, σε όλους τους πολιτισμούς αποτελεί ένα ιδιαίτερα σημαντικό σύστημα συμβολικής επικοινωνίας, καθώς χαράσσει νοηματικά όρια και ενσωματώνει βασικές κοινωνικές αξίες, Αποτελεί θεμελιακό κριτήριο για να σχηματίσουμε εικόνα για τον φέροντα. Το πέρασμα από την προστασία του σώματος στον στολισμό του εντάσσεται σε ένα οργανωμένο, κανονιστικό και καθιερωμένο από την κοινωνία, που το χρησιμοποιεί, ενδυματολογικό σύστημα. Καθίσταται έτσι μια σχετικά τυποποιημένη εικόνα συλλογικών συμπεριφορών. Τόσο κατά την μακρά ιστορική διάρκεια όσο και στη σύγχρονη εποχή αντικατοπτρίζει τον τόπο, τον χρόνο στον οποίο ευρίσκεται αυτός που το φορά, το επάγγελμα, τον χώρο, δημόσιο ή ιδιωτικό. Δηλώνει το φύλο, την εθνότητα, την κοινωνική θέση, την οικονομική κατάσταση. Στην ελληνική παραδοσιακή κοινωνία, η οποία ενσωματώνει αρχαιοελληνικές καταβολές και χριστιανικές αντιλήψεις για την ένδυση, το ένδυμα, συνάρτηση οπωσδήποτε των κλιματικών συνθηκών, της τοπικής παραγωγής υφαντικών υλών και των δυνατοτήτων επικοινωνίας και εμπορικών σχέσεων, ακολουθεί κατά γεωγραφικές ενότητες μια μακρά ιστορική εξέλιξη με πολλές και ποικίλες επιρροές και αποτελεί φορέα ιστορικής μνήμης, παγιωμένων αντιλήψεων περί του σώματος και της ζωής και βεβαίως αισθητικής. Η έκδοση των ζωγραφισμένων ενδυμασιών, με ακρίβεια στη λεπτομέρεια, με ποικιλία χρωμάτων και διακοσμητικών σχεδίων από τον σκιτσογράφο κ. Γήση Παπαγεωργίου, οδήγησε σε θαυμαστό αποτέλεσμα. Αλλά η όλη εργασία επιτεύχθηκε χάρη στην επιστημονική φροντίδα της διευθύντριας του Κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών κ. Αικ. Πολυμέρου-Καμηλάκη, η οποία προσφέρει, ιδιαίτερα στις γενιές των νεωτέρων, με εύληπτο τρόπο την καλύτερη γνωριμία με την εγκαταλελειμμένη πλέον παραδοσιακή ενδυμασία. (από τον πρόλογο του Κωνσταντίνου Σβολόπουλου Προέδρου της Ακαδημίας Αθηνών)