Το ταξίδι γραφής της πορείας του πανεπιστημιακού θεσμού στον νεοελληνικό κοινωνικό σχηματισμό και κυρίως του ρόλου της φοιτητικής συνιστώσας του σε στενή συνάρτηση με το κοινωνικο-πολιτικό γίγνεσθαι συνεχίζεται μετά τον πρώτο τόμο- που κάλυψε την περίοδο από την ίδρυση του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1837 μέχρι το 1909- και σε τούτον τον δεύτερο τόμο ο οποίος προσεγγίζει την περίοδο από το κίνημα στο Γουδί το 1909 μέχρι και την επιβολή της τριπλής κατοχής το 1941. Πρόκειται για μια γραφή που επιχειρήθηκε μέσα από συνέχειες στις στήλες του μηνιαίου ένθετου "Παιδεία και Κοινωνία" της εφημερίδας Αυγή, εμπλουτισμένη όμως και με αρκετά νέα δεδομένα. Στόχος δεν είναι απλώς η γνώση του χθες, αλλά η ανάδειξη βασικών προβλημάτων που ταλανίζουν τις δύο συνιστώσες ενηλίκων διανοουμένων πολιτών-καθηγητών και φοιτητών- οι οποίες συναποτελούν αυτόν τον ιδιότυπο προκρατικό και σε μεγάλο βαθμό αυτοδιοικούμενο δημόσιο θεσμό και η αναγωγή αυτού του χθες στο σήμερα. Επιχειρεί δηλαδή να ψαύσει, μέσα από την παρακολούθηση του χθες χρόνου του ελληνικού πανεπιστήμιου, τις σταθερές που συνέχουν αυτόν τον θεσμό, τις συνέχειες και ασυνέχειες της παρουσίας του και κυρίως τον αυξημένο ιδεολογικό, πολιτικό-πολιτισμικό ρόλο και λόγο που παράγει, πολλές φορές με καταλυτικές συνέπειες στον νεοελληνικό κοινωνικό σχηματισμό. Η προσέγγιση της πανεπιστημιακής πορείας σε αυτόν τον τόμο αναμετριέται με μια ιδιαίτερα σημαντική και πολυσήμαντη περίοδο για την εξέλιξη της κοινωνικο-πολιτικής και πολιτισμικής μας πραγματικότητας. Περίοδο κατά την οποία η χώρα αλλάζει ριζικά σε όλα τα επίπεδα... Τον τόμο συμπληρώνει αναλυτικό επίμετρο με τις αντίστοιχες εξελίξεις μέχρι τις πιο πρόσφατες. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην περίοδο της Δικτατορίας του 1967 και στον ρόλο του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος, καθώς και στα χρόνια της Μεταπολίτευσης με τις προοδευτικές κατακτήσεις, τα πισωγυρίσματα μιας καπιταλιστικής νεοφιλελεύθερης εκπαιδευτικής και όχι μόνο αντιμεταρρύθμισης και τις ελπίδες επαναφοράς της Παιδείας στο αξιακό της βάθρο, ως δημόσιο κοινωνικό αγαθό, μέσω της ανάδειξης στην κυβέρνηση της ανανεωτικής ριζοσπαστικής αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ.