Εν αρχή ην ο λόγος, η νιότη, ο έρωτας, η µνήµη και ο θάνατος. Πέντε στοιχεία που συνθέτουν και ορίζουν την ανθρώπινη ύπαρξή µας. Ανάλογα µε τη σηµασία και τον χρόνο που τους δίνουµε προσδιορίζεται και η αξία τους για τον καθένα µας. Γιατί ο χρόνος είναι αµείλικτος. Όταν αρχίζει να µετρά, δεν σταµατά. Ή µήπως όχι; Σκέψεις, έρωτες, µνήµες, λάθη και πάθη µάς περιτριγυρίζουν σ’ έναν αλλόφρονα χορό, καθώς προχωράµε, ζούµε, ερωτευόµαστε, θυµόµαστε και τελικά πεθαίνουµε. Και κάπου εκεί γίνονται τα ποιήµατα. Άλλωστε, «τι είµαστε αν όχι φαντάσµατα ιδεών και σκέψεων, αχτίδες που τρέχουν δίχως στόχο; Απ’ όπου περνάµε όµως αλλάζουµε το χρώµα.»