Το βιβλίο επιχειρεί μια διαφορετική τοιχογραφία των πρώτων τριάντα χρόνων της Γ΄ Γαλλικής Δημοκρατίας, εστιάζοντας στην ανασυγκρότηση και στον τρόπο λειτουργίας της Αστυνομίας του Παρισιού μετά την Παρισινή Κομμούνα. Βασικό όχημα της έρευνας είναι ο αστυνομικός φάκελος που σχηματίστηκε μέσα από την πολυετή μυστική παρακολούθηση του σοσιαλιστή Παναγιώτη Αργυριάδη. Μέλος της Β΄ Διεθνούς, εκδότης σοσιαλιστικών εντύπων, μάχιμος δικηγόρος και προνομιακός συνομιλητής αναρχικών και σοσιαλιστικών ομάδων, ο Αργυριάδης παραμένει δραστήριος πολιτικά μέχρι τον θάνατό του και συγκροτεί ένα προσωπικό και ελαφρώς ιδιόμορφο διεθνές πολιτικό δίκτυο που παρουσιάζεται εδώ για πρώτη φορά. Ο φάκελός του εξετάζεται κατά αντιπαράσταση με άλλες πηγές και η έρευνα θέτει ξανά το ζήτημα εξέτασης του αστυνομικού αρχείου ως ιστορικής πηγής. Αναδεικνύονται ο ρόλος της γραφειοκρατίας, καθώς και οι αστυνομικές πρακτικές καταστολής και επιτήρησης, και υπογραμμίζεται η επίδρασή τους σε κοινωνικές και πολιτικές ομάδες. Επισημαίνεται η εξαιρετική για την εποχή οργάνωση των κατασταλτικών μηχανισμών στη Γαλλία των τελευταίων δεκαετιών του 19ου αιώνα και η σύγκρισή τους με τις αντίστοιχες σημερινές πρακτικές, που έχουν αναγάγει την επιτήρηση, τον έλεγχο και την καταστολή όχι απλώς σε επιστήμη, αλλά σχεδόν σε θεολογία.