Ο Ιλαρίων ο Γεωργιανός αποτελεί μία από τις πλέον αξιόλογες μορφές στην ιστορία της Γεωργίας καθώς συντέλεσε στην ανάπτυξη του γεωργιανού μοναχισμού εκτός των συνόρων της χώρας του. Μετέφερε το κέντρο του μοναχισμού από τους Αγίους Τόπους στη βυζαντινή αυτοκρατορία και γι’ αυτόν τον λόγο θεωρήθηκε ως πνευματικός πρόγονος των πρώτων Γεωργιανών μοναχών που ίδρυσαν τη Μονή Ιβήρων στον Άθωνα το 980/983. Ο Ιλαρίων γεννήθηκε στην Ανατολική Γεωργία το 922 και μετέβη ως μοναχός σε πολλά μέρη του μεσαιωνικού κόσμου όπως στους Αγίους Τόπους, την Κωνσταντινούπολη, τον Όλυμπο της Βιθυνίας, τη Ρώμη και τέλος τη Θεσσαλονίκη, όπου και κοιμήθηκε την 19 Νοεμβρίου του 975. Οι τέσσερεις διασωθείσες παραλλαγές σχετικά με τον Βίο του προσφέρουν σημαντικές πληροφορίες τόσο για τη ζωή και την εν γένει δράση του όσο και για διάφορες πτυχές της βυζαντινής πραγματικότητας του δεύτερου μισού του 9ου αιώνα.