Εγώ έχω τα δικά μου βάσανα. Βεβαίως υπάρχουν οι φίλοι. Που όμως με κοιτάνε με βλέμμα ανήσυχο. Η δική μου συμπεριφορά είναι που ξενίζει τελικά. Όμως δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Ξέρω πως μόνο έτσι θα τα καταφέρω. Αν δεν φοβηθώ αυτά τα βλέμματα. Αν δεν κλειστώ στο σπίτι μου για να μη με κοιτούν, για να μην τους αντιμετωπίσω. Τους άλλους. Πρέπει να μπορέσω να κάνω τους άλλους να δεχθούν τη στάση μου απέναντι στην αρρώστια. Αυτό που τους φαίνεται ίσως ακατανόητο, ίσως εγωισμός, ίσως υπεροψία, είναι βασικά αυτοάμυνα. Δεν είναι ότι αδιαφορώ. Είναι που δεν μπορώ τις παρεμβολές. Αυτή είναι μια πολύ προσωπική μάχη. Πρέπει να είμαι απερίσπαστη. Συγκεντρωμένη. Και είναι πολύ δύσκολο. Η ισορροπία εύθραυστη. Κι ας μη φαίνεται. Μια αληθινή μαρτυρία, γραμμένη σαν μυθιστόρημα, για τη μάχη με τον πιο τρομακτικό αόρατο εχθρό μας. Η ιστορία μιας γυναίκας που είχε την ατυχία να τον συναντήσει και την τύχη, ή τη δύναμη, να τον νικήσει διπλά: ξεπερνώντας όχι μόνο την αρρώστια-φόβητρο, αλλά και τη συνωμοσία της σιωπής που υφαίνεται γύρω της.