Πάμε από την αρχή, λοιπόν: Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν η Βικτόρια… Νομίζω μίλησα πολύ… Λοιπόν, δεν λέω τίποτα άλλο! Αν ποτέ, βέβαια, βρεθεί αυτό το τετράδιο στα χέρια σας, κάνω την ευγενή παράκληση να το διαβάσετε εμπιστευτικά, γιατί βασικά, θίγονται όλα τα προσωπικά μου σε μερικές σελίδες. Σας υπόσχομαι ότι θα περάσουμε καλά ή τουλάχιστον θα γελάσουμε, θα ταυτιστούμε, θα αναπολήσουμε. Κι αν βρίσκεστε σε παρόμοια κατάσταση, αισθανθείτε ελεύθεροι να πάρετε παράδειγμα από εμένα μιας και χειρίζομαι όλες τις καταστάσεις πλήρως λειτουργικά. Άκουσα το γέλιο σας… Και ναι, φυσικά και δεν εννοώ αυτό το τελευταίο! Προσδεθείτε, πάρτε μια ανάσα και φύγαμε! Καλώς ήρθατε στο “Ένας μήνας με τη Βικτόρια!”.