Τάξεις "πολύχρωµες", γλώσσες πολλές, δάσκαλοι σε αµηχανία: το ελληνικό σχολείο δεν είναι πια αυτό που ήταν. Τα τελευταία χρόνια υπήρξαν για την Ελλάδα καταλυτικά όσον αφορά τη σύνθεση του µαθητικού πληθυσµού. Η παρουσία µεγάλου αριθµού παλιννοστούντων και αλλοδαπών µαθητών έθεσε σε αµφισβήτηση το εκπαιδευτικό µας σύστηµα, το οποίο αντιµετωπίζει σοβαρές δυσκολίες να ανταποκριθεί στο, ούτως ή άλλως, δύσκολο εγχείρηµα της ένταξης και εκπαίδευσης των µικρών µαθητών που αναζητούν µια καλύτερη τύχη σε µια νέα πατρίδα. Την ίδια στιγµή συνεχίζεται και στη χώρα µας ο διάλογος πάνω στα θέµατα της διαπολιτισµικής εκπαίδευσης που απασχολούν εδώ και δεκαετίες τις πολυπολιτισµικές κοινωνίες σε όλο τον κόσµο. ?εν µπορέσαµε να αποφύγουµε µε τη σειρά µας τις θεωρητικές παρανοήσεις και υπερβολές που σηµειώθηκαν και αλλού? και µόνο όταν η παιδαγωγική και η διδακτική της πράξης απαίτησε άµεσες και αξιόπιστες λύσεις, προσανατολιστήκαµε σε ρεαλιστικούς και πραγµατοποιήσιµους στόχους και διδακτικές πρακτικές. Σήµερα τα πράγµατα µοιάζουν περισσότερο κατασταλαγµένα σε θεωρητικό επίπεδο, οπότε το βλέµµα και η προσοχή µας στρέφονται πλέον µέσα στη σχολική τάξη και στο έργο του δασκάλου (εν ενεργεία και µελλοντικού) στο νέο πολυπολιτισµικό περιβάλλον του δηµοτικού Σχολείου.