Η Γενοκτονία των Αρμενίων συνέβη πριν από έναν αιώνα. Μια μαύρη σελίδα της τουρκικής ιστορίας, πάντα υπό αμφισβήτηση, πάντα ένα ταμπού. Ένα δράμα που στοιχειώνει τις καρδιές και το πνεύμα κάθε γενιάς. Η Πινάρ Σελέκ εξετάζει τη σχέση της με το γεγονός αυτό και την κοινότητα-θύμα. Αναπολώντας τις αναμνήσεις και τις συναντήσεις της όλα αυτά τα χρόνια, αφηγείται τι σημαίνει το να κατασκευάζεις συνθήματα που διακηρύσσουν εθνική ανωτερότητα, ερχόμενη σε επαφή με φοβισμένους και σιωπηλούς ανθρώπους, οργώνοντας την πατρίδα της την Κωνσταντινούπολη, όπου τα αρμενικά ονόματα έχουν σβηστεί από τις πινακίδες των καταστημάτων, παίρνοντας ενεργό μέρος στα κινήματα της άκρας αριστεράς που έχουν υιοθετήσει την άρνηση. Πέρα από αυτό καθεαυτό το Αρμενικό Ζήτημα, αυτή η ευαίσθητη μαρτυρία, διεισδυτική, ενίοτε αυτοκριτική, καταγγέλλει τα αδιέξοδα της βίας και σφυγμομετρεί τις μεταλλάξεις της συλλογικής στράτευσης.