Στην Επιβολή, βρισκόμαστε πλέον από την πλευρά της Νότιας Ζώνης, της υπηρεσίας που στέλνει τις αποστολές στην Περιοχή Χ, την οποία γνωρίσαμε στον Αφανισμό. Ο τωρινός διευθυντής της υπηρεσίας, ο Έλεγχος, βρίσκεται αντιμέτωπος με ανεξήγητα μυστήρια, ίντριγκες και έριδες, ενώ ταυτόχρονα συνδέεται με τη βιολόγο της τελευταίας αποστολής, που του έχει ανατεθεί να την ανακρίνει. Ωστόσο είναι πράγματι η βιολόγος; Και τι δουλειά έχει ένα φυτό, με ένα ψόφιο ποντίκι στις ρίζες του, μέσα σε ένα κλειδωμένο συρτάρι στο γραφείο του Ελέγχου; Πώς βρέθηκε ένα λιωμένο κουνούπι μέσα από το παρμπρίζ του κλειδωμένου αμαξιού του; Το τετριμμένο, μονότονο περιβάλλον της υπηρεσίας, σε τούτο το δεύτερο μέρος της τριλογίας του Τζεφ Βάντερμιερ, εντείνει ακόμα πιο πολύ την αίσθηση πως ο συγγραφέας –με αδιάλειπτη ειρωνεία, ως και με ξεκάθαρο χιούμορ κάποτε– πλάθει ένα απειλητικό όνειρο που έχει αποκτήσει αφηγηματικό ειρμό, βαθαίνοντας και πλαταίνοντας με μαεστρία όλο το μυστήριο γύρω από την Περιοχή Χ. Το τέλος της ιστορίας είναι ολέθριο και συγχρόνως γαλήνιο. Μπορεί εδώ να δίνονται απαντήσεις σε μερικά από τα πιο ανησυχητικά ερωτήματα, αλλά αυτό δεν είναι καθόλου καθησυχαστικό...