[...] "Επιγράμματα". Σώθηκαν, κυρίως μέσω της ελληνικής ανθολογίας, περίπου 64, όλα σχεδόν αριστουργήματα του είδους. Σ αυτά φανερώνεται η γλωσσική του επάρκεια, οι απέραντες γνώσεις του, εκφρασμένες όμως με τον καθαρότερο λυρισμό, η ποικιλία ρυθμών στους οποίους μπορούσε άνετα να τραγουδήσει. [...] Εδώ το περιττόν απολακτίσθηκε και η λιτή απόδοση των νοημάτων είναι εκείνη που καθιερώνει την πρωτοφανέρωτη για την εποχή της λυρική αυτή έκφραση. Στα επιγράμματα, βεβαίως, δεν θα συναντήσουμε την δυναμική απόδοση του μεγάλου πάθους. Στους γεμάτους συναίσθημα τόνους της ποίησης αυτής τα περισσότερα πράγματα και οι τραγικότερες καταστάσεις δηλώνονται υπαινικτικά και συγκαλυμμένα (πυρ υπό σποδιή - φωτιά κάτω απ τη στάχτη). Όμως κάποτε τα πυκνά υπονοούμενα δυσκολεύουν την προσέγγιση των νοημάτων.