Η έκδοση αποτελεί απάντηση του Κωνσταντίνου Σάθα (Αθήνα 1842 - Παρίσι 1914) στις επικρίσεις του "αμείλικτου πολεμίου" του αρχιμανδρίτη Ανδρόνικου Δημητρακόπουλου από τη Λειψία κατά των συγγραμμάτων του και ιδίως κατά της "Νεοελληνικής φιλολογίας", το οποίο συγκεντρώνει "διεσπαρμένες ειδήσεις" για τους Έλληνες λογίους επί Τουρκοκρατίας και είχε βραβευθεί το 1867 από το Πανεπιστήμιο Αθηνών στον "Δ Φιλολογικό Διαγωνισμό". Ο Δημητρακόπουλος επέκρινε το έργο του Σάθα, δημοσιεύοντας πλείστες διορθώσεις (ιστορικές αλλά και φιλολογικές) και προσθήκες, που είχαν διαφύγει της έρευνας του Σάθα. Ο χαλκέντερος ερευνητής της μεσαιωνικής ελληνικής ιστορίας υπερασπίζεται το έργο του με βάση νέα στοιχεία από ευρωπαϊκές βιβλιοθήκες. Η έκδοση συνοδεύεται από την (θετική) "Κρίση" της "Νεοελληνικής φιλολογίας" από τον πρόεδρο της κριτικής επιτροπής του "Δ΄ Φιλολογικού αγώνος", τον Θ. Π. Ροδοκανάκη.