Στο βιβλίο αυτό εξετάζονται κείμενα του 19ου αιώνα τα οποία έχουν ως θέμα τους διαφυλετικές και ετερόθρησκες ερωτικές σχέσεις που αναφέρονται στα χρόνια της λατινοκρατίας. Συνεπώς, το ερωτικό αντικείμενο του πόθου είναι άλλο (φραγκικό). Μέσα από αυτή την ερωτική σχέση αναδύονται σε ποικίλες τονικότητες εθνικά στερεότυπα, τα οποία ωστόσο σχετίζονται με τη φυλή και το φύλο. Οι άνδρες (περισσότερο οι Έλληνες και λιγότερο οι Λατίνοι) δίνουν προτεραιότητα στο εθνικό χρέος, ενώ οι γυναίκες (λιγότερο οι Ελληνίδες και περισσότερο οι Λατίνες) εμφανίζονται ευάλωτες στα κελεύσματα της ερωτικής επιθυμίας. Η έρευνα δείχνει ότι οι σχέσεις αυτές στη συντριπτική τους πλειονότητα δεν έχουν ευτυχή κατάληξη. Γιατί, όμως, στον 19ο αιώνα εκδηλώνεται ενδιαφέρον για σχέσεις που αναφέρονται στα χρόνια της λατινοκρατίας, και γιατί οι σχέσεις αυτές δεν ευοδώνονται; Οι απαντήσεις στην παρούσα μελέτη συνδέονται με τα ιστορικά συμφραζόμενα του εθνοκεντρικού 19ου αιώνα. Ως προς το πρώτο ερώτημα: οι συγγραφείς στρέφονται στο παρελθόν γιατί, εντοπίζοντας στα χρόνια της λατινοκρατίας τη γέννηση της εθνικής συνείδησης, στην ουσία τονώνουν την αίσθηση της εθνικής τους αυτοτέλειας. Ως προς το δεύτερο ερώτημα: η καταδίκη από τους συγγραφείς των διαφυλετικών ερωτικών σχέσεων σημαίνει την αποθέωση της εθνικής καθαρότητας με την αποφυγή των επιμειξιών και της νόθευσης του ελληνικού αίματος.