Στα δεκαενιά του χρόνια ο Λέον ετοιμάζεται να κατακτήσει τον κόσμο. Η ελευθερία απεριόριστη, οι δυνατότητες άπειρες κι ο ίδιος στην καλύτερή του φάση: αρκετά μεγάλος για να ορίσει τη ζωή του αλλά και πολύ νέος για να την πάρει απολύτως στα σοβαρά. Μοναδικό εμπόδιο στο δρόμο για αυτή την ξέφρενη ζωή είναι η πολιτική θητεία που πρέπει να κάνει ως αντιρρησίας συνείδησης. Στο άδυτο των αδύτων του νοσοκομείου Μαγκναλένεν του Μόιντς, την Κεντρική Μονάδα Αποστείρωσης, ο Λέον καλείται να διπλώνει πράσινα πανιά μεγέθους 1 έως 7 και να καθαρίζει λαβίδες, σπάτουλες και σωληνάκια από αίμα, βλέννες, ιδρώτα και δάκρυα. Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, κάθε υπαρξιακή αναζήτηση αναβάλλεται, εύλογα, επ αόριστον και ο Λέον -που επιδίδεται με μαεστρία στην τέχνη του διαρκούς αποπρασανατολισμού- αφοσιώνεται ψυχή τε και σώματι σε ένα άλλο ζωτικής σημασίας εγχείρημα: chercher la femme. Παρότι συνδέεται με την όμορφη και έξυπνη Λέα, κατά τις νυχτερινές εξορμήσεις του μαζί με τον καλύτερό του φίλο Κρόναχ, ρίχνεται από τη μια ερωτική περιπέτεια στην άλλη -ονόματι Ντεντέ, Νατάσα, Μπίργκιτ, Έντιτ, Μαρίνα- και ενώ πασχίζει για ειλικρίνεια και καθαρότητα στις σχέσεις του βρίσκεται εν μέσω ενός παράξενου, καθότι υπεράριθμου, ερωτικού τριγώνου.