Το πορτοφόλι θάβει μαζί με τον νεκρό και την ταφόπλακά του. Κι εσύ πρέπει να βρεις τα καλώδια κάτω από τον πυθμένα του ενεστώτα για να καταλάβεις ότι η υποτακτική μοιάζει με το «πρέπει» των ηγετών. Σε βρήκε όμως η σφαίρα και σου έδειξε τον δρόμο προς το γράμμα, έναν τάφο μέσα σε έναν καθρέφτη, ένα γρήγορο ταξίδι μέσω των άδειων συμβόλων προς την ανάμνηση μιας εικόνας. Παλεύεις με μια τρύπια τσέπη και μια οθόνη που στάζει πορνογραφία. Τι είναι αυτό που πραγματικά ξεχάστηκε; «Το βιβλίο αυτό θα το πιείς πολλές φορές μέχρι να βρεις ένα νόημα, δεν θέλει προσπάθεια, ούτε πολλή σκέψη, γι’ αυτό είναι μέθη, θέλει να θες να ακούσεις αυτό το αναπάντεχο που θα βγάλει το στόμα σου, όχι εσύ, αλλά αυτό το κομμάτι σου το βαθιά βουτηγμένο στην οθόνη, την ασυναρτησία που σε συνδέει με τη φιλοσοφία της ζωής σου, όχι την τάξη που ορίζει τις αποφάσεις σου αλλά αυτήν τη σπίθα που σε κάνει να θέλεις να μεθάς. Αν νομίζεις ότι η μέθη είναι αταξία γελιέσαι, μέθη σημαίνει υπόγεια οργάνωση. Αυτό το βιβλίο είναι η παρατεταμένη μέθη, είναι η βουτιά στη φράση που δεν σε περιέχει, αυτή που την άλλη μέρα λες «ήπια τόσο που δεν ήμουν ο εαυτός μου». Κι εγώ σου λέω πιες, ψάξε μέσα στην ασυναρτησία που σε ορίζει και θα βρεις τα διάσπαρτα κομμάτια των ανθρώπων γύρω σου, κυρίως και προπάντων εκείνων που σε παράτησαν κι άφησαν μέσα σου αυτές τις λέξεις-φαντάσματα, τις λέξεις που νηφάλια δεν λέγονται και φυτοζωούν σαν άδεια αγκαλιά σε μοντέρνες εικόνες».