Πώς διαμορφώθηκαν οι σύγχρονες Ευρωπαϊκές κοινωνίες; Ποιες ιστορικές διαδικασίες και ποιες κοινωνικές δυνάμεις έσπρωξαν το τραίνο του εκσυγχρονισμού ως εδώ; Είναι αυτή η γραμμική πορεία αδιατάραχτη και καθολική, ή χρωματίστηκε και από σκούρα στοιχεία, που προκαλούν επιφυλάξεις; Τα ερωτήματα είναι κλασικά και αναφέρονται κατ ουσίαν σε όλο εκείνο τον όγκο της φιλολογίας των κοινωνικών επιστημών και της πολιτικής φιλοσοφίας που προσπαθεί να εξηγήσει και να κριτικάρει την νεωτερικότητα. Εδώ προσπαθούμε να κάνουμε μιά τομή περιοδολογώντας την πορεία της διαμόρφωσης της δυτικής κοινωνίας με βάση τις απόψεις περί κυρίαρχης ιδέας, όπως διατυπώθηκαν πρωταρχικά από τον Χέγκελ, τον Τοκβίλ και άλλους και έγιναν αντικείμενο μιας πρώτης επεξεργασίας σε προηγούμενα έργα μας. Σκοπός μας ήταν εκεί να δούμε τις "πολιτιστικές προϋποθέσεις της δημοκρατίας", αλλά στο εγχείρημα αυτό ενυπήρχε η ιδέα της αλληλοδιαπλοκής πολιτικής, οικονομικής και πολιτισμικής σφαίρας. Η τελευταία δε αναδεικνυόταν τελικά σε πεδίο εγγραφής φαινομένων που "απαλείφονταν" στις άλλες σφαίρες, με κόστος την ελλιπή αποτύπωση ενός ολόκληρου συστήματος, που ονομάζεται δυτική καπιταλιστική δημοκρατία. Η αντιμετώπιση της τελευταίας ως συστήματος, και όχι ενδεχομένως ως μιας πολιτικής "υπερδομής" ή διαδικαστικής μεθόδου, ήταν νομίζω μια βασικότατη παράμετρος και σ αυτήν επιμένουμε κι εδώ. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)