Στο βιβλίο παρουσιάζονται συστηματικά οι θεμελιώδεις αρχές, οι νομοθετικές ρυθμίσεις και οι δημόσιες πολιτικές που διέπουν την οργάνωση και λειτουργία του συστήματος υγείας στη χώρας μας, εστιάζοντας κυρίως στη μελέτη της τελευταίας περιόδου εξέλιξης του υγειονομικού τομέα στην Ελλάδα και διεθνώς. Είναι βέβαιο ότι η παροχή υπηρεσιών υγείας στην Ελλάδα έχει παρουσιάσει σημαντικά βήματα εξέλιξης μετά την αρχική θεσμοθέτηση του Ε.Σ.Υ., ιδίως κατά τη χρονική περίοδο 2001-2007. Διαπιστώνεται ωστόσο ότι οι νομοθετικές παρεμβάσεις και οι μεταρρυθμίσεις στο χώρο της υγείας, οι οποίες θεμελιώνονται στην έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης και της ισότιμης παροχής υπηρεσιών υγείας, σε ορισμένες περιπτώσεις δεν επιτυγχάνουν την εξάλειψη ανισοτήτων, φαινομένων αδιαφάνειας, παρανομίας ή κακοδιοίκησης. Υπό το πρίσμα αυτό, φιλοδοξία του νομικού που ασχολείται με την πανεπιστημιακή διδασκαλία και την καθημερινή εφαρμογή του δικαίου της υγείας, δεν είναι απλά να δικαιολογήσει το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο, αλλά να αναζητήσει και να προβάλει αυτό που είναι δίκαιο. Σημαντικός είναι επίσης ο ρόλος του δικαστή, όπως αναδεικνύεται μέσα από τη μελέτη της νομολογίας ιδίως του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και των εθνικών μας δικαστηρίων.