Οι καιροί μας χρειάζονται αυτό το βιβλίο σαν κατασταλτικό στην πολιτισμική αλλοίωση της ζωής μας, σαν γέφυρα απ το περιττό στο απέριττο, από την παραφροσύνη στη λογική, από το αγχώδες στο γαλήνιο κι από τον ανταγωνισμό στην κοινωνική ενότητα. Ανακαλύπτουμε τις ανεπιτήδευτες αρετές των πατεράδων μας, που ήξεραν να αντιμετωπίζουν τα θέματα ηθικής, αισθητικής ύπαρξης και δημιουργίας με μια ενστικτώδη λογική και αξιοθαύμαστη αίσθηση μέτρου. Αναγνωρίζει κανείς μέσα από το βιβλίο, που ήμασταν και που ήρθαμε και χαίρεται που πήγαμε μπροστά. Δεν αξιώνει ο συγγραφέας την επιστροφή στην πολιτισμική ολιγάρκεια του παρελθόντος, όμως αναπολεί -και αναζητά- την αμεσότητα και την πηγαιότητα των ανθρώπινων καθημερινών σχέσεων και την νηφαλιότητα του ανθρώπου της φύσης στην αντιμετώπιση των δυσκολιών.