Ιστορίες από την ορεινή Ζάκυνθο. Άλλες εύθυμες, άλλες ξεκαρδιστικές. Από τον Άγιο Λέοντα, έναν οικισμό 437 κατοίκων σε υψόμετρο 350μ., που οι πρόγονοί τους τον εποίκισαν επί Βενετών, ως απελεύθεροι από την περιοχή της Κατάνης (Liberi da Catania), απέναντι από την Ζάκυνθο. Από τις πρώτες τους φροντίδες ήταν να κτίσουν εκκλησία, στον Άγιο Λέοντα, τον επίσκοπο και μετέπειτα προστάτη άγιο της Κατάνης, και να δώσουν το χωριό το όνομά του. Και το όνομα όλων των κατοίκων έγινε «Λιβέρης-Κατσάνιας». Στο χωριό αυτό κατέφυγαν, μετά την πτώση της Κορώνης το 1534, που ήταν κτήση των Βενετών και μεγάλο οικονομικό και πνευματικό κέντρο, κάτοικοί της, κυρίως από το χωριό Μπάστα. Από τότε το χωριό απέκτησε δυο γειτονιές, τα Λιβερέικα και Μπαστέικα με αιώνια διαμάχη μεταξύ τους. Πρόκειται για σκαμπρόζικες ιστορίες του καφενείου, αυτοσχεδιασμένες στη διάρκεια του χρόνου από τους άνδρες του χωριού και ιστορημένες εδώ από έναν Αηλιότη, που δεν έμαθε πολλά γράμματα, αλλά που τις άκουγε από παιδί και που διαθέτει το φυσικό χάρισμα να διηγείται. Οι ιστορίες παρουσιάζονται στην ομιλούμενη διάλεκτο της περιοχής και καταγράφονται εν πολλοίς σε φωνητική γραφή, ώστε να διατηρηθούν οι τύποι της αυτής διαλέκτου.