Χιλιάδες χρόνια χρειάστηκε η ανθρωπότητα για να εξελιχτεί στους αληθινά οργανωμένους πολιτισμούς· αυτά όμως τα χρόνια μας φαίνονται σαν δευτερόλεπτα με την ταχύτητα του χρόνου. Η αποφασιστική όμως πρόοδος συντελέστηκε, όταν η επιστήμη απελευθερώθηκε από την πρακτική εφαρμογή. Από τότε, οι φοιτητές δεν ήταν πια απλοί μαθητευόμενοι, αλλά έμαθαν αρχές, γενικές αλήθειες και σταθερές μεθόδους πριν μάθουν την εφαρμογή τους. Το κύρος της γνώσης αυξήθηκε γρήγορα με την πρόοδο του πολιτισμού και με μια ζωή που έγινε πιο εύκολη και άνετη. Ένα από αυτά τα παλιά αιγυπτιακά βιβλία που δεν έπρεπε να σου πέσει στο κεφάλι, γιατί ήταν γραμμένο σε πλίνθους (σ αυτές τις χώρες, τα βιβλία χαράσσονταν σε πλίνθους πριν την ανακάλυψη του παπύρου ή της περγαμηνής), μας μεταφέρει τις θερμές συμβουλές ενός πατέρα στο γιο του: «Να μη γίνεις κτίστης», λέει αυτός ο συνετός πατέρας, «θα συναχώνεσαι δουλεύοντας έξω, θα είσαι πάντα βρόμικος, πάντα θα έχεις αφεντικό. Να μη γίνεις υφαντουργός, θα είσαι πάντα γονατιστός και δε θα πηγαίνεις ποτέ στην εξοχή. Να μη γίνεις βαφέας. Να μη γίνεις παπουτσής. Πήγαινε στο σχολείο, μάθε γράμματα, γίνε σοφός». Με λίγα λόγια, ήθελε ο γιος του να κάνει μια ελεύθερη σταδιοδρομία και να πάει στο πανεπιστήμιο. Τίποτα πιο σύγχρονο...