Η μικρή αυτή εργασία παρουσιάζει τέσσερα φραγκικά μνημεία της πεδινής Ηλείας, που στον καιρό του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, ήταν γνωστά σε ανατολή και δύση. Κατά την περίοδο αυτή, τόσο ο ηλειακός χώρος, όσο και ολόκληρος ο Μοριάς, είχαν μια διαφορετική φυσιογνωμία. Οι ιππότες με τις φανταχτερές στολές, τη βαριά πανοπλία και τα παράτολμα φερσίματά τους, δίνουν στους παράξενους αυτούς αιώνες μια ρομαντική χροιά. Παρά το γεγονός ότι οι πηγές της εποχής εκείνης είναι λιγοστές, λειψές και ασαφείς, αλλά και όχι λίγες φορές αντιφατικές, θα προσπαθήσουμε -μαζί με τα νεότερα στοιχεία- να "σκιαγραφήσουμε" τις δύο κυριότερες πόλεις του Πριγκιπάτου, Ανδραβίδα και Γλαρέντσα. Όπως είναι γνωστό, τότε αυτές ήταν προθήκη της γαλλικής αριστοκρατίας, είχαν μια ζηλευτή , κοσμοπολίτικη κίνηση, ένα περιβάλλον που έσφυζε από έντονη "δυτική ζωή".