Στη νοτιοαμερικανική ήπειρο υπάρχει μια ισχυρή παρουσία μυθιστορημάτων που ανάγονται σε δικτατορικές και επαναστατικές καταστάσεις. Καθόλου περίεργο, γιατί η βασανισμένη ιστορία των χωρών αυτών αποτελείται από μια ατέλειωτη σειρά πραξικοπημάτων από την εποχή της «ανεξαρτησίας» από τις αποικιοκρατικές δυνάμεις. Σημαίνει ότι πολλά έχουν γραφτεί σε κλίμα εκφοβισμού ή δεν έχουν γραφτεί εξαιτίας του κλίματος εκφοβισμού. Στο δοκίμιο γίνεται μια προσπάθεια να αναδειχθεί «η κοινή γόνιμη φλέβα την οποία μοιράζονται και αναπτύσσουν μαζί» οι συγγραφείς πάνω στον άξονα κοινωνική αντίσταση/διαμαρτυρία/μαρτυρία από τον 16ο μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα. Παρ’ όλες τις μεγάλες διαφορές μεταξύ τους παρουσιάζουν αρκετά κοινά σημεία στην πάλη τους να μην είναι «αποικίες στη λογοτεχνία». Στην επιλογή αυτή εισάγονται και λίγες περιπτώσεις που δεν είναι λατινοαμερικανικής καταγωγής, αλλά η υπόθεση την οποία πραγματεύονται διαδραματίζεται εκεί και θεματικά ανήκει εκεί.