Η ιδέα του να εκφράζεται κάνεις ελεύθερα, του να μην έχει καμιά απολύτως δυσκολία να μιλάει, να φανερώσει την όποια σκέψη του, ή ακόμα την οποία δύσκολη αλήθεια έτυχε να γνωρίσει, δίχως τον φόβο των συνεπειών που μπορεί να προκαλέσει η πράξη του αυτή, η τόσο ασυνήθιστη για τις ανθρώπινες κοινωνίες διαχρονικά, ήταν κι είναι εξαιρετικά ελκυστική, παρά το γεγονός ότι είναι αποδεδειγμένα ζημιογόνο τούτο για όποιον δεν καταφέρνει να συγκροτήσει, να βάλει φρένο στη γλώσσα του. Και ήταν τελικά αυτή η ιδέα, το κίνητρο για το βιβλίο τούτο, το "Φωνές της Σιωπής", για το οποίο μπορεί κανείς να βρει περισσότερες πληροφορίες στον πρόλογό του, ενός βιβλίου που θα έλεγε κανείς ότι αποτελεί μια πινακοθήκη προσωπογραφιών ανθρώπων που μιλούν μέσα από τον τάφο τους, ελεύθεροι από κάθε φόβο για τις συνέπειες των όσων αναθυμούνται κι αποκαλύπτουν, όσων δεν τολμούσαν να πουν όντας ζωντανοί, βγάζοντας στην επιφάνεια τις πιο μύχιες σκέψεις, συναισθήματα, ανομολόγητες πράξεις τους, αλλά και μυστικά που κρατούσαν επιμελώς κρυμμένα όσο που ζούσαν.