Μια φορά κι έναν καιρό… Έτσι αρχίζουν τα παραμύθια. Σαν παραμύθι η αρχή των τρανών πολιτειών. Σαν παραμύθι οι διηγήσεις και οι μνήμες για τις Αλησμόνητες Πατρίδες της Καρδιάς μας στην Ελληνική Ανατολή. Στα παραμύθια βασιλεύει η αλήθεια. Από τους ευλογημένους τόπους η Χερσόνησος της Ερυθραίας στη γη της Ιωνίας, στη Μικρά Ασία! Και κάπου πιο μέσα τα Βουρλά! Ανθρώπου μάτι τα διάλεξε! Θεού χέρι τα έπλασε! Βαριά κατάρα σ’ όποιον δεν σεβαστεί τέτοιο δημιούργημα! Άγγελοι τα προστατεύουν νυχθημερόν! Νεράιδες χορεύουν στη μαγική Σκάλα τους! Γιατί η λέξη Τέλος για τα Βουρλά δεν έχει γραφεί. Οι φλόγες πάθους, έρωτα, ηρωισμού, χαλασμού, αναγέννησης σημαδεύουν ιστορίες ανθρώπων, τόπων, λαών. Όλα είναι φυσικά και μεταφυσικά στης Ανατολής τους Τόπους. Κι ίσως κάποτε δούμε, νιώσουμε και πούμε τη φράση, με την οποία κλείνουν τα παραμύθια: …Κι έζησαν αυτοί καλά… Κι εμείς καλύτερα…