Εμπειρίες που ωριμάζουν στη σκέψη, πέφτουν και προσγειώνονται στις σελίδες, γίνονται λίπασμα, φυτρώνουν νέοι συλλογισμοί που με τη σειρά τους αναρριχώνται στην εξελικτική πορεία της ζωής, βρίσκουν κάποιο άνοιγμα και πετάνε μακριά, για να μεταφέρουν τη γνώση στο επόμενο βίωμα. Έτσι, ως φύλλα και φτερά λειτουργούν αυτά εδώ τα ποιητικά πεζά, τα πεζά ποιήματα και τα εικαστικά στιγμιότυπα. Χωρίς γραμμικότητα, όλα ανακατεμένα, όπως κι η ζωή. Όσο ψάχνεις μέσα στο χάος και την τυχαιότητα και κάνεις φύλλα φτερά τα προσωπικά βιώματα, τόσο θα βρίσκεις την επανάληψη στα αρχέτυπα που μας ενώνουν. Τα δικά μου είναι και δικά σου τελικά.