Την ανθρωπιά εκπροσωπούν πολλοί νέοι, ανάμεσά τους και η κόρη τού κύριου εκφραστή της βαρβαρότητας στο μύθο του βιβλίου. Τον κοιτά, χωρίς να διστάζει, χωρίς να φοβάται τις παράλογες αντιδράσεις που συνοδεύουν συνήθως το φανατισμό: Τούτη τη φορά η φωνή της Μάλβως ήταν επιτακτική. Ήρθε και στάθηκε μπροστά του αποφασιστική. Μα ποια είναι αυτή η πανύψηλη γυναίκα; Δεν είναι, μήπως, εκείνο το χαριτωμένο κοριτσάκι που τριβότανε, κάποτε, πάνω του όλο νάζι και του ζητούσε χάρες; Πότε ψήλωσε τόσο και δεν το πήρε είδηση; Και τι είναι τούτη η φλόγα που άστραφτε μέσα στα μάτια της και τον διαπερνούσε σαν ένα άλλο σπαθί; Σύμβολο της Κύπρου το «χαριτωμένο κοριτσάκι», που το δίκαιο και η αληθινή αγάπη μεταμόρφωσαν σε «πανύψηλη γυναίκα». Και μαζί της, το νησί τής θεάς της ομορφιάς και του έρωτα παραμένει όρθιο, αγέρωχο.