Με τα πόδια να πατούν γερά πάνω στο σημείο 0, απελευθερωμένη και απαλλαγμένη από τα βαρίδια του παρελθόντος, ζητάει να πάρει από τη ζωή αυτά που της χρωστάει. Ένα μήνυμα κι ένα τραγούδι, όμως, είναι αρκετά να ανατρέψουν τα σχέδιά της κι ο άγνωστος G που ξεπηδάει μέσα από τα κανάλια του διαδικτύου θα την οδηγήσει σε μονοπάτια το ίδιο άγνωστα με εκείνον. Ακροβατώντας μεταξύ αλήθειας και ψέματος, χαράς και λύπης, παραδίδει στα χέρια του ψυχή και σώμα, άνευ όρων. Τώρα, μετά, για πάντα, τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο... "Όμορφο τραγούδι", του είπα, "... μα... γνωριζόμαστε από κάπου;" "Όχι, θα το ήθελα όμως πάρα πολύ". Ποιος ήταν και τι ήθελε δεν νοιάστηκα. Μέσα σε έναν κόσμο μπερδεμένο και ξένο, με κρυφές ζωές και ταυτότητες, με όνειρα πεσμένα στο έδαφος και ελπίδες που δεν φτάνουν πιο πέρα από τη σκιά του, τα ονόματα δεν είχαν σημασία. Δεν σκέφτηκα ούτε μια στιγμή να ρωτήσω, όσο και αν η περιέργεια ακουμπούσε παιχνιδιάρικα τα πλήκτρα του μαγικού επιτεύγματος της τεχνολογίας. Και πώς θα μπορούσα να το κάνω, αφού ούτε κι εγώ ήμουν σε θέση να εξηγήσω ακριβώς ποια ήμουν; Σταμάτησα λοιπόν να αναρωτιέμαι, άνοιξα το νέο, πολυτελές βιβλίο μου με το δερμάτινο εξώφυλλο και τις βελούδινες, ολόλευκες σελίδες και βούτηξα τη μύτη της ολόχρυσης πένας μου στο μελάνι. Σκέφτηκα τότε πως δεν θα ήταν καθόλου κακό να ξεκινήσω αποκεί. Αρκούσε ένα γράμμα, G.