Μετά την ολοκλήρωσιν της μελέτης του πονήματός μου, ο αναγνώστης θα κληθή, αναποφέκτως, να αποφανθή κατά πόσον δικαιολογείται η διατήρησις της -πιθανής- προγενεστέρας πεποιθήσεώς του περί του μεγαλείου και της εντυπωσιακής δια την πρόοδον της ανθρωπότητας σημασίας της επαναστάσεως του 1789. Ή μήπως, επρόκειτο περί εξόχως σκηνοθετημένης θεατρικής παραστάσεως, χωρίς αξιόλογον λαϊκόν -και όχι όχλο-κρατικόν- υπόβαθρον, αποσκοπούσης εις την επίτευξιν ιδιοτελών στόχων, με μέσα επιτυχίας την τρομοκρατίαν, την στυγνήν βίαν, τους υπάρχοντας εις όλας τας χώρας και καθ όλας τας εποχάς επαγγελματίας ανατροπείς του κατεστημένου και τους αδίστακτους εκπροσώπους του υποκόσμου, οι οποίοι όπισθεν του σιωνιστικής εμπνεύσεως τριπτύχου "ελευθερία, ισότης, αδελφοσύνη" υπέθαλπον το μίσος, την μοχθηρίαν και την δίψαν δι αίμα... Με μέσον και όπλον τον "Μέγαν Τρόμον" (Grande Terreur)!