[...] Ανάμεσα στις πολλές εθνικότητες του αθωνικού μοναχισμού, εξέχουσα παρουσία έχουν να επιδείξουν οι Ρώσσοι μοναχοί. Ένας από αυτούς ο ιερομόναχος Θεοδόσιος Χαριτόνωφ άφησε την πατρίδα του για να αγωνιστεί στο Άγιον Όρος κατά τις αρχές του 20ού αιώνα. Φθάνοντας το 1901, έζησε με μεγάλη άσκηση σε διάφορες τοποθεσίες, συμπεριλαμβανομένου το κελί του Αγίου Νικολάου στη Καψάλα, και τη Νέα Θηβαΐδα. Τελικά, εγκαταστάθηκε μόνιμα στους απόκρημνους βράχους των Καρουλίων μέχρι την ανάπαυσή του. Πέρα από το γεγονός ότι έζησε υπό την καθοδήγηση διαφόρων αγίων γερόντων, ειδικότερα του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτη στη Μονή του Αγίου Παντελεήμονος, έγινε κι ο ίδιος σκεύος χάριτος του Αγίου Πνεύματος σαν μεγάλος ασκητής και πνευματικός πατέρας στην περιοχή των Καρουλίων του Αγίου Όρους. Έφτασε σε τέτοια μέτρα αρετής που απέκτησε παραδειγματική ταπείνωση δεχόμενος νουθεσίες περί προσευχής από τον εξίσου αρετής υποτακτικό του. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)