Με αφορμή τη ρωσοουκρανική σύγκρουση και τη χρήση του κινηματογράφου ως εργαλείου προπαγάνδας στο πλαίσιο της συγκεκριμένης διαμάχης, η συγγραφέας αναλαμβάνει ένα καινοτόμο εγχείρημα, αυτό της ανάδειξης των γεωπολιτικών παραμέτρων της κινηματογραφικής παραγωγής εν γένει. Η ανάλυσή της, η οποία αντλεί εννοιολογικά εργαλεία από ποικίλα γνωστικά πεδία, καταδεικνύει ότι τα κινηματογραφικά τεκταινόμενα είναι αδιαχώριστα από τις γεωπολιτικές δυναμικές που καθορίζουν τις σχέσεις μεταξύ κρατών ή/και μεταξύ τοπικών κοινοτήτων μέσα στα όρια της ίδιας εθνικής επικράτειας. Πρόκειται για δυναμικές οι οποίες τροφοδοτούνται αφενός από τη χρήση του κινηματογράφου ως όπλου ήπιας ισχύος που «μεταφέρει αξίες και ιδεολογία», αφετέρου από τη θεμελιώδη στόχευση των κυρίαρχων κινηματογραφικών βιομηχανιών να επεκτείνουν τις οικονομικές τους δραστηριότητες πέρα από τα εθνικά τους σύνορα ή ακόμα και σε βάρος εγχώριων βιομηχανιών στις οποίες αντιπροσωπεύονται μειονοτικές κοινότητες. Το βιβλίο αυτό αρθρώνει έναν στοχασμό πάνω στα πολυδιάστατα γεωπολιτικά διακυβεύματα του σινεμά τον 21ο αιώνα, στοχασμό ο οποίος τα τοποθετεί εκ νέου σε μια ιστορία του σινεμά που έχει ήδη έναν αιώνα πίσω της. Από την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας του φιλμ στην έλευση της εποχής με τις πλατφόρμες βίντεο on demand, το ανά χείρας βιβλίο εξετάζει όσα έκαναν οι δημόσιοι και ιδιωτικοί δρώντες του σινεμά και των οπτικοακουστικών μέσων προκειμένου να καταλάβουν κυρίαρχες θέσεις στην κινηματογραφική αγορά, διαμορφώνοντας ταυτόχρονα το πλαίσιο μέσα στο οποίο καλείται να λειτουργήσει το σινεμά ως παραγωγική διαδικασία, καταναλωτικό προϊόν, αλλά και μορφή τέχνης.