"Η ευτυχία και η δυστυχία είναι δυο έννοιες διφορούμενες, αμφιλεγόμενες, δυο συναισθήματα διαμετρικά αντίθετα που προσδιορίζονται κι αξιολογούνται κυρίως από την προσωπικότητα και την ιδιοσυγκρασία κάθε ανθρώπου. Η πνευματική καλλιέργεια, η σωματική υγεία, η κοινωνική καταξίωση, οι ερωτικές επιτυχίες, είναι ορισμένες από τις καταστάσεις που συνιστούν το μέτρο και τον βαθμό της ευτυχίας από τον έναν άνθρωπο στον άλλο. Η ευτυχία συνήθως διαρκεί σε χρόνο μόνο λίγο ή γιατί συνηθίζεται και χάνει την αρχική της ομορφιά ή επειδή ο άνθρωπος αναζητά διαρκώς την αλλαγή και το καινούριο. Η δυστυχία είναι φαινόμενο πολύ πιο συνηθισμένο, πρόβλημα υπαρξιακό, συνυφασμένο με τη ζωή και τις αναποδιές της. Τη συναντούμε στο δρόμο μας κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, ίσως γιατί είμαστε άπληστοι, τα θέλουμε όλα δικά μας, κι όταν δεν έχουμε κάτι απ ό,τι επιθυμούμε, θεωρούμε τον ευατό μας δυστυχή. Λίγες φορές η δυστυχία είναι αβάσταχτη, τις περισσότερες φορές είναι φτιαχτή, επειδή ο άνθρωπος από τη φύση του είναι μαζοχιστής, αρέσκεται να τυραννά τον εαυτό του, είναι θηρίο απαιτητικό κι άπληστο. Έτσι ίσως αισθανόμουνα κι ενεργούσα εγώ σ όλα τα χρόνια της ζωής μου. Από τότε που ένοιωσα τον κόσμο, τα ήθελα όλα δικά μου. Να είμαι πλούσιος, να κάνω εκείνο που θέλω εγώ, να έχει τρεις γυναίκες, να τις σαλαγώ και να τις κουμαντάρω κατά τη δική μου θέληση και κρίση, κι αν ήταν δυνατό να τις παντρευτώ και τις τρεις όπως έκαναν οι παλαιότουρκοι με τα χαρέμια, να κάνω μαζί τους πολλά παιδιά, χωρίς να είμαι από τη φύση μου ικανός..." Αυτά επιθυμούσε ο ήρωας αυτού του βιβλίου. Διαβάστε το και θα δείτε αν είχε δίκιο ή όχι!