Το πρόσωπο της Ελλάδας, η ταυτότητά της, η επιβίωσή της, η δόξα της, από τους παμπάλαιους καιρούς μέχρι τους σημερινούς, είναι ο πολιτισμός της... Κι αυτός ο πολιτισμός, παλαιός και νεότερος, κινδυνεύει παγκόσμια σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Γι’ αυτό και χρειάζεται η Ελλάδα στο όνομα αυτού του οικουμενικού της πολιτισμού, να έρθει (όπως και στην Αναγέννηση) στο προσκήνιο. Χρειάζεται να την ανακαλύψει ξανά η ανθρωπότητα, που σήμερα κινείται χωρίς μπούσουλα και χωρίς αξίες, γονατισμένη μπροστά στο 1% του είδους, που κατέχει σχεδόν όλον τον πλούτο της γης και των εργαζομένων της. Εσαεί τεράστια ύβρις! Η άγνοια, η παραγνώριση της φανερής αλλά και της υπόγειας πολιτιστικής δύναμης της Ελλάδας χρεώνει την ίδια και την Αριστερά της με ευθύνες για το χτες, το σήμερα, το αύριο. Με την επίγνωση των παραπάνω, η Ελλάδα, η Αριστερά και όχι μόνο αυτή, οφείλουν να πορεύονται προς τον πολιτισμό, που είναι σαν την ελευθερία και τη γλώσσα. Δεν χαρίζεται. Κατακτάται.