Το βιβλίο συγκεντρώνει την πολύχρονη εμπειρία μιας διεπιστημονικά συγκροτημένης συγγραφικής ομάδας από εκπαιδευτικά εργαστήρια και έρευνες πεδίου, με άξονα τους καθημερινούς τόπους και τις διαπλεκόμενες γεωγραφίες των παιδιών. Στο πλαίσιο μιας διεθνούς θεωρητικής συζήτησης, όπου συνομιλούν επεξεργασίες από πολλαπλά επιστημονικά πεδία (τη ριζοσπαστική γεωγραφία, τη νέα κοινωνιολογία της παιδικής ηλικίας, την κριτική παιδαγωγική, τη μελέτη της πόλης και ποικίλες ακόμα συνεισφορές από τις φεμινιστικές και τις μετα-αποικιοκρατικές σπουδές), επιχειρεί να αναδείξει τον χώρο, σε όλες του τις κλίμακες (γεωγραφικό, χωροταξικό, πολεοδομικό, αρχιτεκτονικό ή διαφορετικά παγκόσμιο και τοπικό), ως εκπαιδευτικό πεδίο που μπολιάζει την κριτική ματιά και τον διάλογο. Στη ροή των κεφαλαίων αναλύονται σχολικά εγχειρίδια, αναδεικνύονται κίνητρα και πρακτικές εντός και εκτός σχολικού και πανεπιστημιακού πλαισίου, παρουσιάζονται ποικίλες τεχνικές χαρτογράφησης και καλλιτεχνικής έκφρασης, παιδικές ματιές και χωρικές διαπραγματεύσεις, επινοήσεις, αντιστάσεις και διεκδικήσεις. Ταυτόχρονα ωστόσο το βιβλίο αποτυπώνει και τα αποτελέσματα μιας ερευνητικής συνομιλίας κατά τη συλλογική συγγραφή του – ένα πείραμα στο οποίο ο χώρος αναδεικνύεται ως ασυνήθιστα σύνθετη έννοια-κλειδί τόσο για τη διδασκαλία όσο και για τη συν-διαμόρφωση μιας κοινής θεωρητικής προσέγγισης.