Πρόκειται για ένα πολυσυζητηµένο και πολυµεταφρασµένο έργο. Ένα έργο που µε ψυχραιµία και αναλυτική επιµονή ασχολείται µε την αλλαγή του ιστοριογραφικού τοπίου τα τελευταία χρόνια. Η αλλαγή αυτή έχει προκύψει ως αποτέλεσµα της µεταµοντέρνας προδιάθεσης, η οποία έχει υπονοµεύσει τη µακροθεωρία και τη δυνατότητα ιστορικών αφηγηµάτων, που, ενώ δεν είναι αυθαίρετα, ωστόσο δεν επιδέχονται αξιολόγηση. Έτσι, ο Ρ. Έβανς συνθέτει µια έξοχη, ιδιοφυή και εντυπωσιακά αποτελεσµατική υπεράσπιση της ιστορικής επιστήµης. Υπερασπίζεται τη δυνατότητα των ιστορικών να καταλήγουν σε αυθεντικά βαθιά και συστηµατική γνώση των γεγονότων του παρελθόντος, υπερασπίζεται το δικαίωµα και την υποχρέωση των ιστορικών να αποκαλύπτουν τα ψεύδη, που, εκούσια ή ακούσια, παίρνουν τη µορφή επιλεκτικών αφηγήσεων. Ο Έβανς όµως, παρά τη σαφή απόστασή του από το µεταµοντερνισµό, δεν κινδυνολογεί. Αντιθέτως αναδεικνύει µε οξυδερκή µετριοπάθεια τους τρόπους µε τους οποίους ο µεταµοντερνισµός ανανέωσε τις ιστορικές σπουδές φέρνοντας στο ερευνητικό προσκήνιο τοµείς παραµεληµένους παρ ότι κρίσιµους. Ωστόσο, το πρόβληµα πάντα είναι ότι κλασικές συνεισφορές όπως αυτής της έκδοσης παρά την παγκόσµια αναγνώρισή τους απειλούνται από το φανατισµό και τις αµετροέπειες του ίδιου του µεταµοντερνισµού. Πρόκειται για ένα εγχείρηµα σπάνιας πνευµατικής διαύγειας, ιδιαίτερα χρήσιµο τόσο για τους ειδικούς, ιστορικούς και κοινωνικούς επιστήµονες, όσο και για όσους ενδιαφέρονται για την ιστορία.