Με μεγάλη πράγματι ευκολία κρίνουμε κρίνουμε και κατακρίνουμε ο ένας τον άλλον. Τούτο σημαίνει, ότι μάλλον αγνοούμε, γιατί πρέπει να αποφεύγουμε την κατάκριση. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε κατανοητό, με τα όσα αναφέρουμε στο πρώτο κεφάλαιο της μικρής αυτής εργασίας. Ποιος να κρίνει ποιον, αφού είμαστε όλοι φορτωμένοι με βαρύ φορτίο ενοχής και κανένας μας δεν είναι αθώος; Οι ένοχοι να κρίνουμε ενόχους; Η κατάκριση είναι σατανική επινόηση, η οποία ωθεί στην υπερηφάνεια, που, ως γνωστόν, γκρέμισε τον Εωσφόρο - Σατανά από τον ουρανό, μαζί με το τάγμα του. Σε αυτόν αναφερόμαστε στο δεύτερο κεφάλαιο· στα τεχνάσματα-πλεκτάνες - παγίδες, που στήνει για εξαπάτησή μας. Στα τεχνάσματα του προτείνονται τρόποι - "τεχνάσματα" τα οποία ομολογουμένως παραλύουν την σατανική δύναμη. Προσευχή ναι για τους συνανθρώπους μας, όχι κατάκριση, γιατί απομακρύνει το θείον έλεος. (από τον πρόλογο του συγγραφέα)