«Ως κουλτούρα, η πατριαρχία λειτουργεί ως ένα σύνολο κανόνων και αξιών, κωδίκων και σεναρίων που καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο οι άνδρες και οι γυναίκες οφείλουν να ενεργούν και να υπάρχουν στον κόσμο. Η παραβίαση αυτών των κανόνων μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες. Πιο ύπουλα, η πατριαρχία υπάρχει εσωτερικευμένα, διαμορφώνοντας τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε και νιώθουμε, το πώς αντιλαμβανόμαστε και κρίνουμε τους εαυτούς μας, τις επιθυμίες μας, τις σχέσεις μας και τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Επιπλέον, αυτές οι δύο πτυχές, η πολιτισμική και η ψυχολογική, βρίσκονται συχνά σε μια κατάσταση διαμάχης: μπορούμε ασυνείδητα να απορροφούμε και να επαναπροσδιορίζουμε ένα σύστημα στο οποίο συνειδητά και ενεργά είμαστε αντίθετοι. [...] Αναγνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολύπλοκες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που μπορούν να εξηγήσουν την επιμονή της πατριαρχίας. Μερικοί άνθρωποι επωφελούνται από τις συστημικές και οικονομικές ρυθμίσεις της και έχουν συμφέρον να τις διατηρήσουν. Ωστόσο, κάθε πολιτική ή κοινωνική θεωρία βασίζεται στην ψυχολογία: σε ένα σύνολο υποθέσεων για το τι θέλουν οι άνθρωποι και τι τους κινητοποιεί».
Σε αυτό το εξαιρετικά πρωτότυπο και με πειστικά επιχειρήματα βιβλίο, η Κάρολ Γκίλλιγκαν και η Ναόμι Σνάιντερ υποστηρίζουν ότι η πατριαρχία επιμένει επειδή εξυπηρετεί μια ψυχολογική λειτουργία. Απαιτώντας από εμάς να θυσιάζουμε την αγάπη για χάρη της ιεραρχίας, η πατριαρχία μας προστατεύει από την ευαλωτότητα της αγάπης και με αυτόν τον τρόπο γίνεται άμυνα ενάντια στην απώλεια. Αποκαλύπτοντας τους ισχυρούς ψυχολογικούς μηχανισμούς που στηρίζουν την πατριαρχία, οι συγγραφείς δείχνουν πώς δυνάμεις εκτός της συνείδησής μας μπορεί να υποκινούν μια πολιτική που κατά τα άλλα φαίνεται ανεξήγητη.