Ο φαντάρος, που με την κατάταξή του θα βρεθεί ξαφνικά έγκλειστος σε ένα αντρικό «κοινόβιο», θα δημιουργήσει μια άλλη παράλληλη γλωσσική έκφραση, υιοθετώντας αλλά και δημιουργώντας ένα ιδιαίτερο λεξιλόγιο. Αρχίζει, δηλαδή, να μιλά μια γλώσσα ζυμωμένη και δομημένη μέσα σε μια ιδιαίτερη κοινωνική πραγματικότητα που καλείται στρατώνας, μια γλώσσα με την οποία άλλοτε χρωματίζει τη συναισθηματική του φόρτιση, άλλοτε εκφράζει τις καταστάσεις που βιώνει, άλλοτε με περισσή αθυροστομία και ειρωνεία θα μιλήσει για την ασφυκτική ζωή στον στρατό και τους ανωτέρους του που, στα μάτια του, την εκπροσωπούν και άλλοτε με εκπληκτική συντομία συνεννοείται με τους άλλους φαντάρους. Μαζί με το πλούσιο και ευρηματικό λεξικό, στο βιβλίο του Παναγιώτη Καρώνη συμπεριλαμβάνεται μια αναλυτική βιβλιογραφία γεμάτη καταγραφές, μαρτυρίες, λαογραφικά και λογοτεχνικά έργα που αντλούν από τη ζωή του φαντάρου, του στρατοπέδου και του πολέμου.