Η Γλώσσα ως πεδίο πάλης. Μέσα στα λόγια μας φωλιάζουν, συνειδητά ή ασύνειδα, ιδέες αντικρουόμενες, επιθυμίες, σχέσεις ιεραρχίας ή τάσεις ισοπέδωσής της. Μέσα στις λέξεις, στην υφή και στο νόημα τους, συναντιούνται δύο κοσμοθεωρίες. Η εξουσιαστική, που θέλει τον κόσμο, την κοινωνία και τη γλώσσα ως συστήματα κλειστά, μη αναστρέψιμα ή εξελίξιμα για να παγιώσει την ισχύ της· από την άλλη, η δημώδης γλώσσα, θυμική, αυτοσχεδιαστική κι ελεύθερη που προκρίνει την εγγύτητα, τη διαρκή ευλυγισία κι εξέλιξη, την απτότητα και την αντίσταση στους θεσμικούς γλωσσικούς και νοηματικούς περιορισμούς. Στο Γλωσσικό Αντάρτικο, πέρα από τις δύο συγκρουόμενες κοσμοθεωρίες ανταμώνουν - μέσα στην ελαφρότητα και την ελευθερία που εμπεριέχει ο λαϊκός - λόγος ο Bakhtin, ο Άλκης Αλκαίος, ο Chomsky, ο Barthes, αλλά και χαρακτήρες του κουκλοθέατρου, ένας γλωσσολόγος που φλερτάρει, ένα παπάκι και τα συνθήματα των καταστασιακών…