Γόος είναι ο τίτλος της δεύτερης ποιητικής συλλογής της Χριστίνας Γεωργιάδου. Χωρισμένη σε τρεις μεγάλες ενότητες -υπό τους τίτλους Σάρκινα, Νέφινα, Πύρινα- περιλαμβάνει 35 ποιήματα που δίνουν την εντύπωση ότι περικλείουν τα μυστικά του σύμπαντος κόσμου. Η ίδια αναφέρει: Πώς να μιλήσεις γι’ αυτά που γράφεις; Σταλαγματιές είναι της γδαρμένης ψυχής σου, αποκοτιές ανοίγματος σ’ έναν κόσμο άλλο, που αδυνατείς να προσεγγίσεις αλλιώς, παρεκτός ίσως μες στα όνειρά σου. Οι εσώτερες φωνές σου είναι, τα ψιθυρίσματα της μούσας σου που αόρατη και άγνωρη σε μυεί στα μυστικά του σύμπαντος κόσμου. Κι έτσι γράφεις ποίηση. Λατρευτικά, μ’ έναν κόσμο λέξεων έτοιμων ν’ αποκαλύψουν τους θησαυρούς τους σ’ εσένα και στους άλλους. Κουβαλώντας στους ώμους σου προαιώνιες επιταγές. Με αιώνες πόνου, δέους και προσευχής χαραγμένους στα κύτταρά σου. Και σαν νιώσεις πως ό,τι γράφεις δεν ανήκει μόνο σ’ εσένα, τότε είναι η στιγμή, η ευτυχής στιγμή να εκδώσεις τα ποιήματά σου ελπίζοντας να προκαλέσουν προβληματισμούς και συναισθήματα, να κεντρίσουν μυαλά και ψυχές. Κι ελπίζεις να γίνουν κι άλλοι κοινωνοί του είναι σου -μια ερωτική σχέση πνευμάτων και ψυχών...