Οι πλατωνικοί διάλογοι περιέχουν θεατρικά στοιχεία, έντονη δραματικότητα και ταυτόχρονα μια γοητεία που συναρπάζει και τον πλέον αμύητο στα θέματα της μεταφυσικής και της φιλοσοφίας. Ο Λυκούργος Καλλέργης, γνωρίζοντας τα μυστικά του θεατρικού λόγου και με μεταφραστική δεινότητα, μετέγραψε τα δύο έργα του Πλάτωνα, Γοργίας και Κρίτων. Το επίμαχο ζήτημα στον Γοργία είναι η ανάγκη καθιέρωσης νέων ηθικών κανόνων σε μια εποχή πλήρους απαξίωσής τους. Το ζητούμενο σε κάθε ευνομούμενη Πολιτεία είναι η δημοκρατία και η δικαιοσύνη. Στο πρόσωπο του Γοργία ο Πλάτων ξεχωρίζει τον καλύτερο εκπρόσωπο των δημαγωγών, που στάθηκαν αφορμή να πέσει στην παρακμή ο Αθηναϊκός πολιτισμός. Ο Σωκράτης εκπροσωπεί την υπεροχή τού νου και της ηθικής, ενώ ο πολιτικός φιλόσοφος Καλλικλής τάσσεται υπέρ του φυσικού δικαίου το οποίο ταυτίζει με το δίκαιο του ισχυρότερου. Στο δεύτερο έργο, ο Κρίτων, κυρίαρχο θεματικό μοτίβο είναι η υπακοή στους νόμους και η άρνηση του Σωκράτη να δραπετεύσει. Διαδραματίζεται στο κελί που βρίσκεται φυλακισμένος ο Σωκράτης αναμένοντας την εκτέλεσή του.