Ποτισμένοι με τους γλυκούς χυμούς του δημοτικού τραγουδιού, οι στίχοι της Αναστασίας Κατσαλίδα. Αγριολούλουδα κομμένα απ τις πράσινες βουνοπλαγιές, τις ακροποταμιές και τα λιβάδια της γενέτειρας. Πολύμορφα, πολύχρωμα λουλούδια με έντονους χρωματισμούς. Όλα τους με την ίδια μεθυστική ευωδιά της ιδιαίτερης πατρίδας, της όμορφης Λεσινίτσας. Ο στίχος της ακουμπάει στο δημοτικό τραγούδι, πρώτη και παντοτινή αρχή της τέχνης και με τη δημοτική γλώσσα, που είναι η φυσική φωνή της Μούσας, απλός και κατανοητός, με αγάπη, με πόνο. Η γλώσσα απλή, κατανοητή κι εμπλουτισμένη με τα μαργαρι-τάρια της ντοπιολαλιάς, δείγμα κι αυτό βαθιάς αγάπης κι ακατάλυτου δεσμού που την ενώνει με την πατρική γη της. Μηνάς Θ. Λέκκας