Όταν ο μακαριστός μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών Διονύσιος Χαραλάμπους περιλάμβανε στο ανθολόγιό του "Ανατολικός Ορθόδοξος Μοναχισμός" το κεφάλαιο "Γυναικείος Μοναχισμός", είχε συνείδηση της σημασίας της γυναικείας μετοχής στην οδό της ακολούθησης του Κυρίου εξ όλης ψυχής και καρδίας, αλλά και συνείδηση του χρέους να γίνει γνωστή η σχετική πατερικοασκητική μαρτυρία. Τη σύντομη αυτή πρώτη αποσπασματική παρουσίαση (1978) που έδωσε πνοή και στόχους στο γυναικείο ελλαδικό μοναχισμό και συνέβαλε εν πολλοίς στην ανάκαμψή του κατά τις επόμενες δεκαετίες, ακολούθησαν οι εκδόσεις επιστολών και υποθηκών προς μονάζουσες εκ μέρους μεγάλων νεότερων οσίων Γερόντων. Το σύνολο, εξάλλου, της ασκητικής αρχαίας παράδοσης το σχετικό με τη γυναικεία άσκηση δόθηκε με επιστημονική πληρότητα και ασκητικό ήθος από σεβαστούς και φιλομόναχους πανεπιστημιακούς καθηγητές. Ο σύγχρονος γυναικείος μοναχισμός είναι ευγνώμων προς αυτούς και προς τις γυναικείες αδελφότητες που ανέλαβαν τις σχετικές εκδόσεις. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)