Όλοι έχουμε καταραστεί -μία τουλάχιστον φορά. Κάθε κατάρα φανερώνει, και κρύβει, ένα περιστατικό της ζωής, μια ιστορία γεμάτη πάθος, μένος, αγριότητα και αδιαλλαξία. Η κατάρα προκύπτει από κάποια σύγκρουση. Χρειάζεται, για να εκστομιστεί, μια ισχυρή αιτία, που οδηγεί σ εκείνη την εκρηκτική και οριακή κατάσταση όπου ο αναθεματιστής, επειδή νιώθει ριζική αδυναμία ώστε να υπερασπιστεί το ατομικό δίκαιο -ας σημειωθεί πως εξισώνει το επιμέρους αυτό δίκαιο το καθολικό: το Δίκαιο- με θεμιτό και φυσικό τρόπο απέναντι στον αναθεματιζόμενο, που ζήτησε να προξενήσει, προσωπικό του αναθεματιστή κακό -ο τελευταίος ας σημειωθεί πως εξισώνει το επιμέρους κακό τούτο προς το καθολικό κακό: το Κακό-, βρίσκει σκέπη στην κατάρα. [...]