Σε τι συνίσταται η θρυλούμενη "κοινωνία της γνώσης και των πληροφοριών"; Τι είδους μεταβολές επιφέρει στις οικονομικές διαδικασίες, στην εκπαίδευση, την οικοδόμηση της ανθρώπινης υποκειμενικότητας, την πολιτική αντιπροσώπευση; Η έκδοση αυτή υπαγορεύθηκε από την ανάγκη για εμβάθυνση σε όσα, εδώ και χρόνια, έχουν δρομολογηθεί για την εκπαίδευση συνολικά και για την τριτοβάθμια εκπαίδευση ειδικότερα, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτό που κυρίως τη διακρίνει είναι ότι δεν περιορίζεται απλώς σε κριτική ανάλυση της πραγματικότητας, αλλά επεκτείνεται σε μια σφαιρική και εποικοδομητική πρόταση. Αναλύει το πώς, στη δύση του 20ου αιώνα, η κυρίαρχη ιδεολογία σταμάτησε να ομιλεί για "κοινωνία της οργανωμένης εργασίας" στο πλαίσιο του κοινωνικού κράτους και το πώς, χάρη στις νέες επικοινωνιακές τεχνολογίες, επιβάλλει ένα ιδεολογικό υποκατάστατο, την περίφημη μεταβιομηχανική "κοινωνία της γνώσης". Η "κοινωνία της γνώσης", όμως, παραμένει καπιταλιστική, γι αυτό η προσφυγή στην κριτική της πολιτικής οικονομίας εξακολουθεί να είναι επιβεβλημένη. Το βιβλίο συζητά τόσο το πώς είναι δυνατόν να συμβιώσουν οι άνθρωποι, με όρους που να προάγουν ίσες δυνατότητες για απόλαυση της προσωπικής και της συλλογικής αυτονομίας τους, όσο και το πώς πρέπει να οργανωθούν οι μορφωτικοί οργανισμοί για την κατανόηση της πολυπλοκότητας της ανθρώπινης παρουσίας και δράσης, με στόχο την καλλιέργεια των θεωρητικών, πρακτικών και αισθητικών δυνάμεων των ανθρώπων. Η αυξανόμενη διεθνής αλληλεξάρτηση των χωρών και των ανθρώπινων πεπρωμένων δεν μπορεί παρά να καθιστά το πρίσμα αυτής της συζήτησης κοσμοπολιτικό.