Μετά την ολοκλήρωση του βιβλίου Η συμβολή της περιοχής των Γαργαλιάνων στην Επανάσταση αποφάσισα να αναζητήσω τη γνώση για τα χρόνια που ακολούθησαν. Ήταν μια αναζήτηση χωρίς προορισμό, η οποία ίσως δεν θα έδινε κανένα αποτέλεσμα. Άλλωστε δεν υπήρχε τίποτα στη βιβλιογραφία, και η προφορική παράδοση τίποτα δεν είχε διασώσει. Αλλά στη ζωή υπάρχουν κενά; Προφανώς όχι. Ένιωσα ότι θα φωτιστεί μια μάλλον σκοτεινή περίοδος της Ιστορίας. Κατανοούσα ότι έτσι θα ήταν δυνατό να έλθει στην επιφάνεια το παρελθόν για μια περιοχή όπου όλοι νόμιζαν ότι ουδέν αξιόλογο συνέβη. Μια πόλη και μια περιοχή χωρίς παρελθόν. Και εδώ είχε εμφιλοχωρήσει η πλάνη. Η έρευνα αυτή ήταν μια διαδρομή εκπλήξεων, καθημερινών και αναπάντεχων, που μου χάρισαν αισθήματα χαράς και ικανοποίησης, ίσως και επιβεβαίωσης, μιας και ανέκαθεν πίστευα και πιστεύω ότι στην περιοχή αυτή οι άνθρωποι είχαν και έχουν πολύ ιδιαίτερη συμπεριφορά, αρχές και αξίες, ηθική και πολιτισμό. Παράλληλα έσκυψα να ακούσω τις πέτρες που κρύβουν κρότους από τα βήματα των περασμένων, θορύβους χρόνων. Σταμάτησα μπρος σε παράθυρα, αναζητώντας τη γλάστρα με τη γαρδένια, το λουλούδι με το κοκκινάδι της χαράς. Άφησα μνήμες να συναντήσουν αντίλαλους ασώπαστων αγαπημένων, πάνω σε χορδές που ξυπνούν τον χρόνο, που κι αν σωπάσουν μπορείς να ακούς τους αιώνες. Γλιστρήματα πάτρια. Αντάμωση με γνώριμα και γνωριμίες με άγνωστα. Με όσα χάνονται και με όσα μένουν...