Στο βιβλίο εξετάζονται τα χαρακτηριστικά της Άκρας Δεξιάς στην Ελλάδα και αποκωδικοποιείται η ιδεολογία και η οργανωτική της φυσιογνωμία στην πολιτική σκηνή από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 έως την εποχή της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων. Η συγγραφέας επιχειρεί να ανιχνεύσει αν η μεταπολιτευτική εκλογική ισχνότητα της Άκρας Δεξιάς αντανακλούσε μια γενικότερη πολιτική της καχεξία, αλλά και αν υπάρχουν στοιχεία συνέχειας της ελληνικής Ακροδεξιάς από την περίοδο πριν την κατάλυση της δημοκρατίας το 1967 έως σήμερα. Η μεταπολιτευτική Άκρα Δεξιά, παρά τις αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό της, τις διασπάσεις και την παραμονή της στο πολιτικό περιθώριο, διέθετε εσωτερική δυναμική. Ο ακροδεξιός χώρος ήταν εκλογικά αδύναμος, παρ’ όλα αυτά βρισκόταν πιο κοντά στον στόχο της εδραίωσής του στην κεντρική πολιτική σκηνή απ’ όσο είχε εκτιμηθεί. Το βιβλίο συμβάλλει στην κατανόηση των χαρακτηριστικών της ελληνικής Άκρας Δεξιάς και προσφέρει ερμηνείες για την άνοδο ενός εξτρεμιστικού μορφώματος με νεοναζιστικό χαρακτήρα, της Χρυσής Αυγής.