Στο τεύχος αυτό αναδημοσιεύουμε κείμενο-ομιλία αδελφού της Μονής μας, που έγινε στον Βόλο στις 29 Μαΐου 1998 σε αγρυπνία κατά την επέτειο της Αλώσεως της Βασιλευούσης. Φαίνεται στο κείμενο αυτό ότι και μετά από τις χειρότερες εκείνες δοκιμασίες του, το Γένος μας δεν έμεινε αβοήθητο από τον Θεό, όταν με περισυλλογή, αυτοκριτική και μετάνοια καλλιέργησε τις ρίζες της πνευματικής του ελευθερίας, ανασύνταξε τις πνευματικές του δυνάμεις και ανέπτυξε τις αντιστάσεις του. Ο άγιος Συμεών ο αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, ο οποίος εκοιμήθη έξι μόλις μήνες πριν από την άλωσι της πόλης του, και ο άγιος Γεννάδιος ο Σχολάριος που έζησε την Άλωσι της Βασιλευούσης, ομιλούν προφητικά για τα αίτια που οδήγησαν τότε στην καταστροφή. Δεν εισακούσθηκαν. Μόνο όταν, διδαγμένο από τα παθήματά του, το Γένος, ανένυψε, ήλθε "με χρόνους και καιρούς" η πολυπόθητη παλλιγενεσία. Και σήμερα, παρά την ζοφερή εικόνα που διαγράφεται στον ορίζοντα, η ελπίδα του Γένους δεν εξέλιπε. Επειδή υπάρχει η ανάμνησις και η αυτοκριτική. (από τον πρόλογο του Καθηγούμενου της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, Αρχιμ. Γεωργίου)