Σε μία από τις πιο χαρακτηριστικές σειρές διαλέξεών του, ο Rudolf Steiner πραγματεύεται με πρωτοφανή διαύγεια το σύνθετο και συχνά παρανοημένο ζήτημα της σχέσης ανάμεσα στον Λούσιφερ και τον Χριστό. Επτά χρόνια μετά την παρουσίαση του έργου του Édouard Schuré Τα Παιδιά του Λούσιφερ, ο Steiner αισθάνθηκε έτοιμος να μιλήσει ανοιχτά για τον καίριο ρόλο που διαδραματίζουν αυτές οι δυνάμεις στην ανθρώπινη εξέλιξη. Βαθιά εμποτισμένος με σεβασμό προς τη σοφία της Ανατολής, ο Steiner θεμελίωσε το έργο του πάνω στην προσωπική του γνώση της Δυτικής, χριστιανικής εσωτερικής παράδοσης. Την εποχή που πολλοί στοχαστές στρέφονταν με δέος στα αρχαία ανατολικά κείμενα, εκείνος αναγνώριζε σε αυτά την αντανάκλαση μιας παλαιότερης μορφής ανθρώπινης συνείδησης — μιας σοφίας που είχε φτάσει στα ύψη της χιλιάδες χρόνια πριν από την άνθηση της δυτικής επιστήμης και κουλτούρας. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου Η Ανατολή στο Φως της Δύσης, ο αναγνώστης καλείται να δει τη σοφία της Ανατολής υπό το φως της Δύσης. Το παλαιό πρέπει να ενσωματωθεί στο σύγχρονο· το πνευματικό μεγαλείο του χθες να επανενταχθεί στη σημερινή αυτοσυνείδηση. Η πνευματική πορεία της ανθρωπότητας είναι μια ζωντανή γέφυρα ανάμεσα στις δύο αυτές κοσμικές κατευθύνσεις. Ένα έργο που φωτίζει το σταυροδρόμι πολιτισμών και εποχών, και μας καλεί να στοχαστούμε βαθύτερα για τη θέση του ανθρώπου μέσα στο πνευματικό γίγνεσθαι του κόσμου.